وجود فراوان منابع انرژی در کشور و ارزان قیمت بودن آن باعث شده تا در اکثر موارد مصرف انرژی به صورت بی رویه افزایش یابد و به مقدار قابل توجهی نیز اتلاف انرژی داشته باشیم.
ساختمان‌ها از جمله مکان‌هایی هستند که انرژی به مقدار زیادی در آن‌ها مصرف و اتلاف می‌شود.در حال حاضر انرژی مصرفی در بخش ساختمان و خانگی نزدیک به %30 از کل مصرف انرژی در کشور را در بر می‌گیرد، که بیشترین سهم را در میان بخش‌های مختلف به خود اختصاص داده است.این در حالی است که با رعایت الگوی بهینه‌ی مصرف انرژی، می‌توان %35 تا %40 از انرژی مصرفی در بخش ساختمان را صرفه جویی کرد. لذا علاوه بر کاهش هزینه‌ها، استفاده بی‌رویه‌ی ذخائر پایان پذیر انرژی جلوگیری شده و آلودگی‌های زیست محیطی و پیامدهای ناگوار آن نیز به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد.
در اکثر مناطق کشورمان، در بخش قابل توجهی از سال شرایط دمایی در فضای خارج به گونه ای است که که نیاز است با گرم یا سرد کردن فضاهای کنترل شده‌ی داخل ساختمان، شرایط آسایش حرارتی برای ساکنین و کاربران تامین گردد. این اقدام در اکثر موارد با مصرف بیش از حد انرژی صورت می‌گیرد. هرچه میزان انتقال حرارت از پوسته‌ی خارجی ساختمان بیشتر باشد، انرژی مورد نیاز برای تامین شرایط آسایش حرارتی افزون تر بوده و لازم است برای جبران انرژی هدر رفته، به صورت مداوم انرژی برای گرمایش یا سرمایش مصرف شود؛ در صورتی که می‌توان با تمهیداتی، انتقال حرارتی افزون تر بوده و لازم است برای جبران انرژی هدر رفته، به صورت مداوم انرژی برای گرمایش یا سرمایش مصرف شود؛ در صورتی که می‌توان با تمهیداتی، انتقال حرارت از پوسته‌ی خارجی ساختمان را کاهش داده و به میزان قابل توجهی در مصرف انرژی صرفه جویی نمود.
انواع عایق کاری حرارتی در ساختمان‌ها
دیوار دولایه از مصالح بنایی با لایه میانی هوا یا عایق
در این نوع دیوار، عایق حرارتی بر روی دیوار داخلی نصب و سپس لایه خارجی با مصالح بنایی اجرا می‌گردد. برای دیوارهایی که مقاومت حرارتی بالا در آن‌ها موردنظر نیست، در لایه میانی فقط 10 سانتیمتر لایه هوا در نظر گرفته می‌شود. ضخامت تمام شده دیوارها در این حالت نسبتا زیاد بوده و اجرای چنین ساختارهایی دشوار می‌باشد.
دیوار دو لایه از مصالح بنایی با لایه میانی هوا یا عایق
عایق کاری حرارتی همگن
نوع عایق کاری حرارتی است که در آن، مصالح مصرفی در بخش اعظم پوسته دارای ضریب هدایت حرارتی کم می‌باشند. یعنی مصالح تشکیل دهنده‌ی دیوار خود دارای خواص مناسب عایق حرارتی می‌باشند. این نوع دیوارها در صورت جذب رطوبت، کارآیی خود را از نظر حرارتی از دست می‌دهند.
عایق حرارتی همگن
عایق کاری حرارتی از خارج
این نوع ساختار،اینرسی حرارتی ساختمان را به حداکثر می‌رساند و باعث می‌شود که نوسان‌های دمای داخل ساختمان کاهش یابد و تنظیم دما به سادگی انجام پذیرد؛ زیرا انرژی حرارتی توسط جداره‌ها جذب، و برای ایجاد تعادل حرارتی در محیط به تدریج آزاد می‌شود.این روش عایق کاری برای ساختمان هایی که به طور مداوم مورد استفاده قرار می گیرند مناسب است (مانند ساختمان‌های مسکونی).
عایق حرارتی از خارج
عایق کاری حرارتی از داخل
این نوع عایق کاری برای به حداقل رساندن اینرسی حرارتی ساختمان‌ها انجام می‌شود و برای ساختمان‌هایی که به طور منقطع مورد استفاده قرار می‌گیرند مناسب ترین ساختار محسوب می‌شود (مانند سالن های کنفرانس)؛ زیرا فضای مورد نظر را می‌توان در زمان کوتاهی گرم یا سرد نمود.
عایق حرارتی از داخل
